O porto

A Muxía mariñeira foi unha Muxía pobre. Vivíase moi precariamente porque nos límites da vila non había terras para cultivar nin recoller leña. A Muxía moderna e de maior esplendor económico apareceu sobre todo a partir dos anos 60 cando se descubriu un importante e rico caladoiro, o do Canto. Nel pescáronse especies de moita aceptación no mercado como ollomol, pescada, dourada… Esta riqueza permitiu o desenvolvemento urbano e viario dando lugar á Muxía actual.

Aos barcos de pesca sumáronse nos últimos anos numerosas embarcacións de recreo que amarran no peirao do porto deportivo.

“Aquí pódese pescar de todo”, conta Xosé Búa, mariñeiro muxían desde o ano 80. “Moitas veces non sabes nin que é o que che vén no aparello porque na zona de Touriñán conflúen as principais correntes oceánicas, a de Humboldt, a de Groenlandia e a que vén de Ciudad del Cabo. Tanto podes coller unha maruca como unha gorbina.” O principal foco de venta das capturas locais é a lonxa da Coruña.

Dedícanse aos miños (redes) e ás nasas (aparello).

Miños: acedía (similar ao ollomol), ollomol, peixe sapo, xuliana.

Nasas: centolas, bois, lumbrigante, nécora, polbo.

As capturas son variadas, aínda que as especies obxectivo son lirio, xarda e xurelo.

Dedícanse ao percebe, a navalla e ao longueirón. Hai tamén un plan conxunto co resto das confrarías da Costa da Morte para a extracción do ourizo.