Secadoiros dos congros

Muxía recibiu e recibe a innumerables viaxeiros. Moitos veñen por motivos relixiosos; coma os que camiñan ata o santuario da Nosa Señora da Barca; a onde tamén chegan os peregrinos que completan o Camiño Xacobeo cara o océano Atlántico. Tamén ata aquí chegaban os bilbilitanos dende a localidade aragonesa de Calatayud. No Medievo traían cordas para os barcos de Muxía e levaban de volta, como pago en especie, pezas de congro dos secadoiros da ribeira que transformaron nunha delicatessen para o padal, que se segue consumindo hoxe en día. En Muxía consérvanse os dous únicos secadoiros de congro de toda a Península, o dos Cascóns e o da Pedriña. Neste último, o proceso de curación e secado do peixe é totalmente artesanal.

A sinxela receita de garavanzos á bilbitaína, na que outro ingrediente principal é o congro seco de Muxía, forma parte da cultura culinaria desta zona de Zaragoza e doutras áreas de interior como Castela, Soria, La Rioja, localidades de Aragón, pero tamén Reus, en Cataluña. Cómese, sobre todo, en Semana Santa e en Nadal.

Tamén na Semana Santa de Muxía se organiza unha festa do congro na que os restaurantes locais preparan diferentes especialidades que teñen como base este peixe.